Συχνά
συναντάμε στις ασκήσεις θερμικών μηχανών κύκλους που περιέχουν αντιστρεπτές μεταβολές για τις οποίες ισχύει ΔP/ΔV=σταθ.
Απεικονίζονται δηλαδή με ευθύγραμμα τμήματα σε διάγραμμα P–V.
Ο υπολογισμός της θερμότητας Q που ανταλλάσσει το ιδανικό αέριο με
το περιβάλλον κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας μεταβολής γίνεται συνήθως έμμεσα με
τη βοήθεια του 1ου νόμου της θερμοδυναμικής Q = ΔU + W, αφού πρώτα υπολογίσουμε τη
μεταβολή της εσωτερικής ενέργειας από τη μεταβολή της θερμοκρασίας (ΔU = n∙Cv∙ΔΤ)
και το παραγόμενο ή καταναλισκόμενο έργο από το σχετικό εμβαδό του διαγράμματος
P–V.
Το ποσό αυτό αναφέρεται στη θερμότητα
που συνολικά
απορρόφησε (+) ή απέβαλε (–) το αέριο κατά τη διάρκεια της
μεταβολής, χωρίς να φαίνεται αν αποτελεί θερμότητα που έχει αμιγώς απορροφήσει /
αποβάλει, ή αν αποτελεί αλγεβρικό άθροισμα επιμέρους ετερόσημων ποσών
θερμότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου